Gisteravond heeft het CDA haar initiatiefvoorstel ‘de bezem door de huishoudelijke ondersteuning’ verdedigd in de commissie samenleving.
Het CDA is van mening dat het momenteel helemaal niet goed gaat met de huishoudelijke ondersteuning. De gemeente zegt ‘maatwerk’ te leveren, maar doet feitelijk precies het tegenovergestelde: bijna iedereen krijgt 2 uur zorg, ongeacht haar of zijn persoonlijke situatie.
Helaas zijn nog steeds niet alle politieke partijen overtuigd van de noodzaak tot hervorming. Hier beneden staat de tekst zoals het CDA deze gisteravond heeft uitgesproken in de commissie. En voor wie zich nog een beter beeld wil vormen van de Haarlemse situatie: het volledige initiatiefvoorstel is hier te downloaden.
“Voor het gemak ga ik er van uit dat iedereen het initiatiefvoorstel gelezen heeft, dus ik zal volstaan met een paar inleidende opmerkingen en daarna wil ik nog even kort reageren op de reactie van het college, waar mijns inziens wel het e.e.a. op valt af te dingen. Als eerste, ik hoop dat wat jullie straks ook beslissen, we het vanavond in ieder geval over één ding eens kunnen worden en dat is: we leveren op dit moment geen maatwerk. In 2013 zijn we akkoord gegaan met ‘de maatwerkvoorziening huishoudelijke ondersteuning’. Inmiddels is het 2016 en het is tijd om de balans op te maken. Volgens het CDA is de term maatwerkvoorziening misleidend, of op zijn best een holle marketingterm. De gemeente betaalt de zorgaanbieders 2.2 uur per week per client. Dit betekent dat wanneer één persoon 6 uur zorg nodig heeft, vier andere mensen het met 1 uur moeten stellen. Ongeacht of ze meer nodig hebben of niet. En dat is geen maatwerk, dat is korten zonder oog voor de gevolgen. Of om de meervoudige kamer van de rechtbank Noord-Holland te citeren: “Hoe naïef kun je zijn om te denken dat een zorgaanbieder die voor maar 2,2 uur per week door de gemeente betaald wordt, adequate zorg kan leveren?”. Dit was op 8 maart jl. De meervoudige kamer noemt het college naïef. En ik denk dat wij als gemeenteraad ook naïef zijn geweest, maar nu is de tijd om dit te herstellen. En vervolgens lees ik de reactie van het college: “Het college ziet het gebruik van het computerprogramma GITHA niet als oplossing, het hanteren van normtijden staat haaks op het bieden van maatwerk.” Serieus? We bieden helemaal geen maatwerk, dus dan kan iets daar ook niet haaks op staan. Dat ten eerste, maar ten tweede – en dat vind ik eigenlijk veel erger – het college heeft het voorstel ook helemaal niet begrepen. GITHA werkt namelijk niet met vaste normtijden, maar met tijden die zijn toegespitst op ieders persoonlijke situatie. Als voorbeeld, wanneer mevrouw Dekker, mevrouw Klazes en ik alle drie dezelfde aandoening hebben, met dezelfde beperkingen, zal er bij ieder van ons toch een andere urenbegroting uitrollen. En dit komt als volgt, mevrouw Dekker heeft een vriend en twee kleine kinderen, mevrouw Klazes heeft ook twee kinderen, maar die zijn oud genoeg om de afwas te doen en ik heb geen kinderen, maar wel een partner die gezond is. Ook wonen we niet allemaal in een zelfde soort huis. De een in appartement en de andere in een eengezinswoning. De één heeft vier slaapkamers, de ander twee. We hebben alle drie in meer of mindere mate toegang tot mantelzorgers en we werken niet alle drie evenveel uren buitenshuis. Dit – en nog veel meer – zijn allemaal zaken waar GITHA rekening mee houdt, maar het huidige systeem absoluut niet. Kortom, mijn vraag aan jullie is dus deze: gaan we straks daadwerkelijk maatwerk leveren of blijven we toneel spelen?”